PLACES TO KNIT

De afgelopen week ben ik even op vakantie geweest, maar gelukkig ben ik weer op tijd terug om mijn vrijdagse verslag te doen van mijn (brei-)avonturen.
Het was een snel tripje naar Kroatië waar ik een paar dagen heb mogen doorbrengen in gezelschap van mijn dochter die in die contreiën rondreist.
Met een dergelijk plan loont het de moeite om open te staan voor verrassingen, en dat is aardig gelukt.

De twee rode draden (let op de woordspeling) die ik hier kies zijn watervallen en .... breien. Natuurlijk is er veel meer te melden maar daarvoor moet je maar eens op bezoek komen of zo.
Hier zie je mij op mijn eerste ochtend in den vreemde.
En wat doe je als het heerlijk weer is, je kunt lekker ontspannen en hebt voorlopig niets bijzonders te doen??? Juist!



We bevinden ons op een Eco Camping op een heuveltop. Dat wil zeggen: een hobbelig grasveld waar een aantal fruitbomen voor schaduw moet gaan zorgen. Een buitenkraan en een stopcontact. En omdat het compost toilet nog niet gebruiksklaar was mochten we gebruik maken van de sanitaire voorzieningen in het woonhuis van de uitbaters.
Verder heb je toch niet echt iets nodig toch?

Eerstvolgende bestemming was het Nationale Park en Wereld Erfgoed de Plitvice Meren. Kalkafzettingen in de rivier hebben natuurlijke richels veroorzaakt waardoor de rivier in deze kloof is veranderd in een serie grote en kleinere meren, van elkaar gescheiden door stroomversnellingen en watervallen van allerlei formaten. Het water is ongelofelijk helder. Hier hebben wij een 8 km lange wandeling ondernomen vanaf het begin van het hoogste meer tot helemaal onderaan. En nee, hier had ik echt geen tijd om te breien.
Ik was druk genoeg met al het fraais in me op te nemen. De twee foto's die je hier ziet zijn slechts een kleine selectie uit de 60 die ik daar gemaakt heb.

Dicht bij dit prachtige nationale park vonden wij een mooie camping, waar ik mocht overnachten in een van de campingbungalows die hier te huur stonden. Twee bedden, een tafel en twee stoelen. Toiletgebouw op slechts 2 minuten lopen. Kortom, van alle gemakken voorzien. Maar voor de broodnodige gezelligheid (en de fantastische ontbijtjes) zocht ik natuurlijk wel weer het busje op waar de huiselijke sfeer nog extra werd benadrukt door ....  een breiwerkje. 

 Op deze camping hebben we nog een heerlijk ontspannen dagje doorgebracht. Een kwartiertje lopen heuvelafwaarts troffen wij een mooie heldere rivier. De brugleuning was voorzien van een opening en een duikplatformpje dat een prachtige gelegenheid bood voor een sprong in het koele (hoewel .... behoorlijk koude) water en uitnodigde tot een heerlijk zwempje. En nee... die foto krijgen jullie niet te zien. Een klein stukje stroomopwaarts (langs een relatief smal pad met veel blauwe libellen, een soort die alleen voorkomt bij extreem helder, stromend water) weer een paar stroomversnellingen en watervallen. Ook bij de watervallen van het Plitvice park hadden wij al veel van die blauwe libellen gezien; en zeg nou zelf, daar kun je niet tegenop, zelfs niet met je allermooiste breiwerkje.

De volgende dag zetten wij onze reis voort met een prachtige rit dwars door het berglandschap, waar wij weer genoten hebben van de prachtige uitzichten, de plekken waar we langs de kant van de weg honing, kaas of fruit konden kopen en een prettig restaurantje voor een prima lunch. Omdat het tijd was om eens naar de remblokken te laten kijken brachten we een bezoekje aan een garage, en wat moet je doen om daar je tijd te vullen? Na een uurtje of anderhalf konden wij met kersverse nieuwe remmen weer verder. Die nacht hebben wij geslapen in de buurt van Ogulin, waar we eerst het oude slot hebben bewonderd en de kloof waar de rivier onder de rotsen de grotten induikt. 

Op de laatste dag zijn wij zeer op ons gemakkie teruggereden naar het vliegveld, waar we ook weer de landelijke weggetjes met de mooie uitzichten hebben gekozen. De brei-activiteiten van deze dag vonden alleen plaats in het vliegtuig, en daar heb ik geen foto's van. 

Tja, vliegen en breien. Je hoort veel verschillende verhalen en ik reisde met alleen cabinebagage. Ik heb het er maar op gewaagd, maar voor de zekerheid wel mijn minst favoriete breinaald meegenomen, die ik in geval van nood gewoon uit het werk zou kunnen trekken en weggooien. Was gelukkig niet nodig. 

En zo mag de inktvissenfamilie zich verheugen in uitbreiding met twee nieuwe leden; oogjes en vulling volgen later.