REPAREREN .....

Muziektrui

Zoals we allemaal weten hebben breiwerkjes niet het eeuwige leven.
Soms zijn deze werkstukken toch zo waardevol dat je er nog geen afscheid van kan nemen. Repareren is dan een optie.
Dit was het geval bij de trui van mijn goede vriend Henk.
Henk is door zijn moeder gedurende zijn en haar leven ruim voorzien van zelfgebreide truien, en daar is naast tijd ook veel creativiteit in gestopt. Zijn moeder is een paar jaar geleden overleden, en al een flink aantal jaren daarvoor gestopt met breien. De trui in kwestie is de laatste die zij ooit voor hem heeft gebreid, en hij heeft hem al ruim 10 jaar intensief gedragen. Je kunt wel zien wat zijn hobby is!
Hij was dus erg aan deze trui gehecht, maar intussen waren de draagsporen duidelijk: aan beide manchetten begon het te rafelen! Kon ik deze trui nog een tweede leven bezorgen?

Versleten boorden

Ja hoor! Je kunt natuurlijk altijd de boorden afknippen en opnieuw breien. De boorden waren oorspronkelijk ook in de hoofdkleur: aquablauw. Er was natuurlijk geen restje van het originele garen beschikbaar. Gelukkig zat er zwart in de trui, en bijpassend zwart van vergelijkbare dikte en samenstelling was gelukkig bij De Wolman gauw gevonden!

Ik heb dus de mouwen afgeknipt, voorzichtig de steken opgenomen en van boven naar beneden weer teruggebreid. Meteen een stukje langer, want hij heeft ze graag omgevouwen.
Al doende kwam ik er achter dat ook de tailleboord begon te rafelen. Ook die heb ik dus afgeknipt en opnieuw gebreid. Hier was het even wat lastiger, want de zijnaden zaten wat onregelmatig in elkaar genaaid, en er was aan beide zijden een hoogteverschil van 1,5 cm bij het begin van de boord. Dat was in al die jaren nog niemand opgevallen, maar dat verandert natuurlijk erg op als je daar ook een kleurwissel hebt.
Ik heb dus ook een stuk van de zijnaden uitgehaald en opnieuw vastgezet. Toen dat eenmaal gebeurd was, kon ik zonder verder nadenken lekker het benodigde aantal centimeters boord produceren, alle steken op de rondbreinaald, en breien maar!
Binnenkort kan hij zijn trui weer komen ophalen en klaarleggen voor als het weer herfst gaat worden.

hoogteverschil in de zijnaden
bij de tailleboord.

Het uithalen van de boorden klinkt simpeler dan het is. Deze zijn namelijk van beneden naar boven gebreid, en je kunt ze in die richting niet uittrekken. Dat moet gebeuren in de tegengestelde richting als die waarin gebreid is. Bovenaan beginnen met uittrekken dus. Ik heb dat als volgt aangepakt:
- de naad losgemaakt tot iets boven de plek waar ik wilde gaan breien
- om te beginnen een dunne rondbreinaald geregen door alle rechterpootjes van de steken, op een hoogte waar ik mijn nieuwe boordje wilde beginnen te breien
- 1 toer lager een draadje doorgeknipt en met een borduurnaald voorzichtig steekje voor steekje losgehaald. Zorgvuldig gecontroleerd of ik wel alle losse lusjes op mijn naald had geregen!
- uitgerekend hoeveel steken ik moest minderen voor een passende boord
- de eerste naald tricotsteek gebreid met mijn nieuwe kleur, intussen de minderingen gemaakt.
- verder rondgebreid in 2x2 boordsteek tot de gewenste lengte.

Zoals je aan de foto van de tailleboord kunt zien, heb ik het bij het lijf iets voorzichtiger aangepakt en eerst een zwarte draad geregen door mijn beoogde steken. Ik moest eerst goed zicht krijgen hoe ik het hoogteverschil kon oplossen!

En hiernaast zie je dan het eindresultaat!

Arendal: Eindelijk af!

Ja hoor, de laatste loodjes.
De knopen zijn aangenaaid, alle draadjes afgehecht, en er kan een statieportret worden gemaakt.
En gezien het feit dat het niet meevalt om een fatsoenlijk zelfportret te maken, valt het resultaat best mee. En dan bedoel ik niet het vest, want daar ben ik gewoon supertrots op!

knoopjes dicht

knoopjes open

Arendal: mijn vest is ook klaar! (nou bijna dan ;))

Jeetje wat is het alweer lang geleden dat ik hier geschreven heb!
Eerst werd in mijn privé-leven al mijn aandacht en energie opgeslokt door de Grote Keukenverbouwing. Altijd al een ingrijpend proces, omdat niet alleen de keuken een paar weken niet beschikbaar is, maar daarnaast is het huis grotendeels onbewoonbaar omdat alle ruimte wordt ingenomen door spullen die even ergens anders moeten staan, door gereedschap, en door geleverde nieuwe materialen die nog niet op de plaats van bestemming terecht kunnen. Om nog maar te zwijgen van al het stof dat door het hak- en breekwerk zich door het hele huis verspreidt. Ik heb mij teruggetrokken op de vierkante meter achter mijn computer, of op bed voor de tv. Alles had in de week voor Kerst klaar moeten zijn maar dat liep anders. De aannemer maakte er een potje van en verdween in het weekend voor Kerst volledig van de radar. Probeer maar eens in de kerstvakantie een aannemer te vinden die andermans prutswerk komt afmaken!!!! Uiteindelijk door mijn schoonzoon uit de brand geholpen. Zeer goede bedoelingen maar het werd dus een doe-het-zelf project dat tot half februari heeft geduurd voordat ik mijn huis weer in bewoonbare staat had. Dat er onder deze omstandigheden niet veel aan mijn vest gebreid werd zal geen verrassing zijn!

Cursiste 1 in haar nieuwe vest

Cursiste 2 in haar nieuwe vest

Gelukkig konden wij de gezamenlijke lessen voortzetten door af te spreken bij de cursistes thuis, en ik kan me ook nog een privé-sessie herinneren in de lobby van het Van der Valk hotel. Ieder ging een beetje in haar eigen tempo door, en de een na de ander stuurde een fotootje van zichzelf in het vest/de trui. Chapeau!!!!!

De plaatsing van mijn knopen

Mijn eigen vest. De mouwen zijn al een tijdje af, het hele vest heeft een badje in de Eucalan gekregen omdat bij het maken van het proeflapje wel gebleken was dat het breiwerk daar erg van opknapte.
Maar daarna werd het project nog verder vertraagd doordat spullen in mijn huis door alle commotie op allerlei onbekende plekken terecht gekomen waren. Gelukkig heeft de afgelopen tijd met intelligente lockdown mij veel gelegenheid gegeven om zo hier en daar weer allerlei vermiste spullen terug te vinden. Anders gezegd, ik heb gelukkig de knopen weer teruggevonden!
Eerst zorgvuldig de plekken gemarkeerd waar de knopen moeten komen. Dat zijn de steekmarkeerders. De knopen liggen nog even bovenop de knoopsgaten, om een idee te geven van het uiteindelijke resultaat. Hopelijk wordt mijn volgende foto eentje van mij met het vest aan!