.... EN VERBETEREN

Weten jullie nog mijn Eloise trui van groene alpaca wol, naar een patroon van Drops?
Ik heb mezelf er nog mooi mee op de foto gezet, kijk maar. Dat was dus de trui waarmee ik mezelf toen een stevige peesontsteking in mijn duim heb bezorgd waardoor ik een half jaar niet heb kunnen breien.

Ik heb deze trui nu een heel seizoen gedragen, en in het gebruik viel me iets op: ik had steeds de neiging om de onderboord een beetje naar achteren weg te trekken. Als je heeel goed naar bovenstaande foto kijkt zie je ook, voor de kijker links, dat de boord een beetje afstaat van de heup. Anders gezegd, de onderkant viel iets te wijd, en ik denk wel dat dat in het dragen ook nog een beetje is versterkt. 

Nu vind ik altijd dat ik al de energie die ik in het maken heb gestoken, toch weer een beetje moet terugverdienen in het draagplezier. Aan de ene kant is dat prima gelukt en kreeg ik ook veel complimenten, die dan eigenlijk altijd over de prachtige bovenkant gingen. Aan de andere kant dus niet, omdat ik alsmaar liep te sjorren. En je ziet ook dat het boordje de neiging heeft om naar boven te vouwen. 

Ik vond het dus de moeite waard om het draagplezier te verhogen door er nog wat extra energie in te stoppen: die onderkant moest minder wijd. Dat klinkt eenvoudiger dan het is, maar uiteindelijk heeft het niet eens zo vreselijk veel tijd gekost. Scheelt natuurlijk wel dat we nu allemaal huisarrest hebben en er dus veel andere activiteiten zijn weggevallen. 

Het stappenplan: 

- vaststellen hoeveel extra ruimte er weg moest: zo ongeveer 8 cm. Vanaf de opzet tot aan de taille had ik 5 keer steken geminderd. Ik wilde wel een beetje taille overhouden (dat vind ik vaak het mooie aan de patronen van Drops Garnstudio), dus de bovenste twee minderingen heb ik gehouden. 

- het stuk met de drie onderste minderingen uithalen. De trui was van onder naar boven gebreid dus dat gaat zomaar niet. Dit heb ik opgelost door eerst een iets dunnere rondbreinaald te rijgen door alle steken op de beoogde hoogte. Daarna heb ik de draad van de toer er onder doorgeknipt en voorzichtig al die steken losgehaald. Resultaat: mijn trui ondersteboven met alle steken op de naald.

- het losgeknipte stuk uithalen. Omdat ik nu de bovenkant van dat breisel kon benaderen, kon ik makkelijk dat stuk uithalen. Dit gedeelte was gebreid met een dubbele draad. Die heb ik (als dubbele draad) rond mijn elleboog tot een streng gewikkeld.

- de kronkels uit de uitgehaalde wol halen door de streng te stomen en hangend te laten drogen.

- de streng weer tot een cake winden met mijn brother opwindmolentje. Beetje lastig want het strengetje paste niet om een stoelleuning, maar het is gelukt zonder knopen!

- het uitgehaalde stuk opnieuw breien, zonder iets aan het stekenaantal te veranderen. 12 steken minder dan de originele opzet.

Het uithalen van de opzetrand was niet goed gelukt omdat ik de losse eindjes daar erg goed onzichtbaar in had weggewerkt. Die had ik dus nog over om te vergelijken met het nieuwe eindresultaat. 

REPAREREN .....

Muziektrui

Zoals we allemaal weten hebben breiwerkjes niet het eeuwige leven.
Soms zijn deze werkstukken toch zo waardevol dat je er nog geen afscheid van kan nemen. Repareren is dan een optie.
Dit was het geval bij de trui van mijn goede vriend Henk.
Henk is door zijn moeder gedurende zijn en haar leven ruim voorzien van zelfgebreide truien, en daar is naast tijd ook veel creativiteit in gestopt. Zijn moeder is een paar jaar geleden overleden, en al een flink aantal jaren daarvoor gestopt met breien. De trui in kwestie is de laatste die zij ooit voor hem heeft gebreid, en hij heeft hem al ruim 10 jaar intensief gedragen. Je kunt wel zien wat zijn hobby is!
Hij was dus erg aan deze trui gehecht, maar intussen waren de draagsporen duidelijk: aan beide manchetten begon het te rafelen! Kon ik deze trui nog een tweede leven bezorgen?

Versleten boorden

Ja hoor! Je kunt natuurlijk altijd de boorden afknippen en opnieuw breien. De boorden waren oorspronkelijk ook in de hoofdkleur: aquablauw. Er was natuurlijk geen restje van het originele garen beschikbaar. Gelukkig zat er zwart in de trui, en bijpassend zwart van vergelijkbare dikte en samenstelling was gelukkig bij De Wolman gauw gevonden!

Ik heb dus de mouwen afgeknipt, voorzichtig de steken opgenomen en van boven naar beneden weer teruggebreid. Meteen een stukje langer, want hij heeft ze graag omgevouwen.
Al doende kwam ik er achter dat ook de tailleboord begon te rafelen. Ook die heb ik dus afgeknipt en opnieuw gebreid. Hier was het even wat lastiger, want de zijnaden zaten wat onregelmatig in elkaar genaaid, en er was aan beide zijden een hoogteverschil van 1,5 cm bij het begin van de boord. Dat was in al die jaren nog niemand opgevallen, maar dat verandert natuurlijk erg op als je daar ook een kleurwissel hebt.
Ik heb dus ook een stuk van de zijnaden uitgehaald en opnieuw vastgezet. Toen dat eenmaal gebeurd was, kon ik zonder verder nadenken lekker het benodigde aantal centimeters boord produceren, alle steken op de rondbreinaald, en breien maar!
Binnenkort kan hij zijn trui weer komen ophalen en klaarleggen voor als het weer herfst gaat worden.

hoogteverschil in de zijnaden
bij de tailleboord.

Het uithalen van de boorden klinkt simpeler dan het is. Deze zijn namelijk van beneden naar boven gebreid, en je kunt ze in die richting niet uittrekken. Dat moet gebeuren in de tegengestelde richting als die waarin gebreid is. Bovenaan beginnen met uittrekken dus. Ik heb dat als volgt aangepakt:
- de naad losgemaakt tot iets boven de plek waar ik wilde gaan breien
- om te beginnen een dunne rondbreinaald geregen door alle rechterpootjes van de steken, op een hoogte waar ik mijn nieuwe boordje wilde beginnen te breien
- 1 toer lager een draadje doorgeknipt en met een borduurnaald voorzichtig steekje voor steekje losgehaald. Zorgvuldig gecontroleerd of ik wel alle losse lusjes op mijn naald had geregen!
- uitgerekend hoeveel steken ik moest minderen voor een passende boord
- de eerste naald tricotsteek gebreid met mijn nieuwe kleur, intussen de minderingen gemaakt.
- verder rondgebreid in 2x2 boordsteek tot de gewenste lengte.

Zoals je aan de foto van de tailleboord kunt zien, heb ik het bij het lijf iets voorzichtiger aangepakt en eerst een zwarte draad geregen door mijn beoogde steken. Ik moest eerst goed zicht krijgen hoe ik het hoogteverschil kon oplossen!

En hiernaast zie je dan het eindresultaat!

Arendal: Eindelijk af!

Ja hoor, de laatste loodjes.
De knopen zijn aangenaaid, alle draadjes afgehecht, en er kan een statieportret worden gemaakt.
En gezien het feit dat het niet meevalt om een fatsoenlijk zelfportret te maken, valt het resultaat best mee. En dan bedoel ik niet het vest, want daar ben ik gewoon supertrots op!

knoopjes dicht

knoopjes open

Arendal: mijn vest is ook klaar! (nou bijna dan ;))

Jeetje wat is het alweer lang geleden dat ik hier geschreven heb!
Eerst werd in mijn privé-leven al mijn aandacht en energie opgeslokt door de Grote Keukenverbouwing. Altijd al een ingrijpend proces, omdat niet alleen de keuken een paar weken niet beschikbaar is, maar daarnaast is het huis grotendeels onbewoonbaar omdat alle ruimte wordt ingenomen door spullen die even ergens anders moeten staan, door gereedschap, en door geleverde nieuwe materialen die nog niet op de plaats van bestemming terecht kunnen. Om nog maar te zwijgen van al het stof dat door het hak- en breekwerk zich door het hele huis verspreidt. Ik heb mij teruggetrokken op de vierkante meter achter mijn computer, of op bed voor de tv. Alles had in de week voor Kerst klaar moeten zijn maar dat liep anders. De aannemer maakte er een potje van en verdween in het weekend voor Kerst volledig van de radar. Probeer maar eens in de kerstvakantie een aannemer te vinden die andermans prutswerk komt afmaken!!!! Uiteindelijk door mijn schoonzoon uit de brand geholpen. Zeer goede bedoelingen maar het werd dus een doe-het-zelf project dat tot half februari heeft geduurd voordat ik mijn huis weer in bewoonbare staat had. Dat er onder deze omstandigheden niet veel aan mijn vest gebreid werd zal geen verrassing zijn!

Cursiste 1 in haar nieuwe vest

Cursiste 2 in haar nieuwe vest

Gelukkig konden wij de gezamenlijke lessen voortzetten door af te spreken bij de cursistes thuis, en ik kan me ook nog een privé-sessie herinneren in de lobby van het Van der Valk hotel. Ieder ging een beetje in haar eigen tempo door, en de een na de ander stuurde een fotootje van zichzelf in het vest/de trui. Chapeau!!!!!

De plaatsing van mijn knopen

Mijn eigen vest. De mouwen zijn al een tijdje af, het hele vest heeft een badje in de Eucalan gekregen omdat bij het maken van het proeflapje wel gebleken was dat het breiwerk daar erg van opknapte.
Maar daarna werd het project nog verder vertraagd doordat spullen in mijn huis door alle commotie op allerlei onbekende plekken terecht gekomen waren. Gelukkig heeft de afgelopen tijd met intelligente lockdown mij veel gelegenheid gegeven om zo hier en daar weer allerlei vermiste spullen terug te vinden. Anders gezegd, ik heb gelukkig de knopen weer teruggevonden!
Eerst zorgvuldig de plekken gemarkeerd waar de knopen moeten komen. Dat zijn de steekmarkeerders. De knopen liggen nog even bovenop de knoopsgaten, om een idee te geven van het uiteindelijke resultaat. Hopelijk wordt mijn volgende foto eentje van mij met het vest aan!