HET GAAT VOORUIT.... (dichtmazen)

... maar wel langzaam.
Het dichtmazen van de kraag van mijn vest is uiteindelijk gelukt, maar het was wel een geduldwerkje.
Dichtmazen gaat het mooist vanaf 'levende' steken, dat wil zeggen steken die nog op de naald staan. Omdat ik eerst gewoon had opgezet en afgekant, moest ik zowel aan het begin als aan het eind van het werk steken losmaken om ze op de naald te kunnen zetten.

Aan het eind van het werk is simpel, je haalt gewoon de afkantsteken uit en zet alles weer op de naald.
Aan het begin was het lastiger. Gelukkig had ik een opzet met twee draden gebruikt, de katapultopzet, en kon ik dus die draad die ooit 'duimdraad' was geweest weer voorzichtig, steek voor steek, lospeuteren.
Ook aan die kant had ik dus steken op de naald. Nou steken, eigenlijk niet. Het is steeds de onderkant van de steken, de lussen tussen de steken in. En dat maast toch weer anders aan elkaar dan wanneer je bijvoorbeeld de teensteken van een sok, of de bovenste steken van een want aan elkaar zet.
Ik moest dus bij elke steek van de achterste naald goed nadenken hoe ik moest insteken om het juiste effect te krijgen bij mijn enkele boordsteek. Want als ik het doe, vind ik het ook de moeite om het goed te doen.
Daardoor moest ik regelmatig een aantal steken weer uithalen omdat bleek dat het toch weer verkeerd was uitgepakt. Vijf stappen vooruit, drie terug, zeg maar. Al met al ben ik -met tussenpozen, dat wel- toch drie dagen bezig geweest voordat deze naad af was.

Het resultaat is een boordsteek die naadloos doorloopt. Op onderstaande foto zie je hoe deze naad het breiwerk tot een rechthoek verbindt.

Deze rechthoek wordt de kraag (de onderste zijde), de voorpanden (de twee korte zijkanten) en de onderhelft van de rug (de lange bovenste zijde, die hier is gevouwen om in het plaatje te passen). Het gat in het midden wordt straks gevuld met de bovenste helft van het rugpandje, dat apart gebreid is. En daar komen aan de korte zijkanten dan de mouwen in. Ik moet er zelf telkens ook even over nadenken, maar dan snap ik het weer.
Maar wie weet kan ik hier volgende week het kant en klare vest showen!!

Op dit moment tuimelen er twee paar gebreide origami slofjes door de wasmachine om te vervilten. Ik ben razend benieuwd naar het resultaat!!!

O ja en die e-mail? Ondanks een enthousiaste mededeling op de website van Telfort dat het probleem verholpen is, komen de mailtjes die ik bij wijze van proef aan mezelf stuur, nog steeds niet in mijn mailbox terecht. En die brave helpdesk medewerkers hebben geen flauw idee waar het over gaat. BOEHOE voor Telfort!!