HOE DE PROJECTEN ERBIJ STAAN

Als je zoveel verschillende projecten tegelijk op de naalden hebt (en daarnaast ook nog tijd aan andere dingen wilt besteden) kan het soms lang duren voordat er een werkstuk echt af is.
En de afgelopen dagen had ik er eigenlijk wel behoefte aan om iets te kunnen afvinken van mijn lijstje.
Intussen had ik al een stuk of wat inktvissen gebreid (lijf en tentakels) maar daar verder niets mee gedaan. Het werd de hoogste tijd om deze exemplaren een stapje verder te brengen in hun ontstaansgeschiedenis.
Daarom heb ik eerst maar eens een hele serie verschillende oogjes gehaakt, deze oogjes opgenaaid, en alle losse draden netjes afgewerkt. Netjes wil in dit geval ook vaak zeggen onzichtbaar weggestoken en vastgezet, de rest van de draad lekker aan de binnenkant laten zitten waar hij onzichtbaar is, bijdraagt aan de vulling, en bovendien genoeg lengte heeft om niet onverhoopt toch nog los te kunnen schieten.

Hier zie je het resultaat. Zeven inktvissen met allemaal een heel eigen uiterlijk en karakter. Grappig hoe die oogjes zoveel verschil maken. Eentje is zelfs een beetje scheel!

Natuurlijk moeten deze allemaal nog gevuld worden en de onderkanten dichtgebreid; dat wordt een serie-klusje voor een andere dag. Mijn eerste twee inktvisjes liggen nog steeds te pronken op de kraam van de wolkoopman op de markt. Hopelijk raken er nog meer mensen geïnspireerd!

Intussen staan er alweer twee nieuwe op de pennen; het is een makkelijk mee te nemen project en een tentakeltje is in een verloren halfuurtje te doen. Bovendien heb ik nog tig kleurtjes katoen speciaal voor dit project ingekocht die weer nieuwe variaties gaan toevoegen aan deze serie!

DE BREILAP VAN OMA LENA (22)

Hebben jullie me gemist vorige week?

Tja dat krijg je als er een week flink gemusiceerd moet worden.

En dat moest!! Ik heb me een hele week lang 's morgens, 's middags en 's avonds ondergedompeld in het maken van (zingen en op de dwarsfluit) en luisteren naar barokmuziek van diverse componisten. Dit alles opgeleukt met vol pension verzorging en een heerlijk groene omgeving om doorheen te struinen in de weinige vrije uurtjes. 

Toch ook nog een beetje gebreid tussendoor, want een inktvisje-in-wording is makkelijk mee te nemen, het patroon ken ik intussen uit mijn hoofd, en het is toch wel leuk als daar een beetje schot in zit. Ik neem me voor om na de zomer een reunie te organiseren met de inktvis-dames, en dan plannen te maken voor het inleveren van een inktvissenlegertje!!!

Andere projecten zijn vanzelfsprekend wat minder aan bod gekomen, dus wordt het gewoon weer eens tijd om een aflevering aan de Breilap van Oma Lena te wijden. 

WAT STAAT ER OP DE PENNEN

Ok, ik beken.
Het is niet nodig om met geweld de waarheid uit mij te persen, veel te vermoeiend.
Hier heb ik plechtig beloofd dat ik eerst diverse werkjes zou afkanten voordat ik aan iets nieuws begon.
uhm .... niet helemaal gelukt.
Wel heb ik de als laatst genoemde polswarmertjes een fase verder gebracht, maar af zijn ze nog niet.
Misschien wel leuk om er hier iets over te delen.
Deze heb ik opgezet met de merinowol die ik overhad van deze infinity sjaal in drie kleuren: mint, lichtgroen en donkergroen. Hier heb ik daar uitgebreid over geschreven.

Er was nog ruim voldoende garen over voor allerlei leuke kleine projecten, en ik ben nu eenmaal erg weg van polswarmers. En deze heerlijke merino is daar natuurlijk bijzonder geschikt voor.
Op internet heb ik gezocht naar een model dat me aansprak, en in mijn stekengidsen en tijdschriften/breiboeken naar een motief waar ik zin in had. Dat werd een variatie op een noorse sneeuwster.
Omdat je rondbreit moet je aan de kant van de handpalm ook iets met die contrastdraad doen, anders zit hij maar in de weg.
Dus voor de binnenkant heb ik gebruik gemaakt van het motief dat er in