INKTVISJES (DEEL 3)

Het inktvisjes project is intussen in volle gang.
Les twee heeft plaatsgevonden, en het is leuk om te zien hoe iedereen met haar eigen keus in garens en kleuren, en met haar eigen hand van breien, toch weer met een heel ander karaktertje komt.
Het enthousiasme is ook goed overgeslagen, want de meesten hebben behalve het lesexemplaar meteen nog een tweede inktvis op de pennen gezet.
Dat is ook wel heel slim trouwens, want een techniek die je net hebt geleerd op de les, kun je maar het beste meteen goed oefenen door het de volgende dag meteen nog eens te doen.

De nieuwe techniek van de eerste les was de opzet: JMCO oftewel Judy's Magic Cast On. Hier kun je zien hoe de bewuste Judy zelf (in het Engels) haar idee uitlegt. Op één punt ben ik het niet met haar eens: zij wisselt de richting van de omslagen steeds af, en dat is volgens mij nergens voor nodig. Je kunt de steken prima zo opzetten dat ze allemaal netjes het rechterpootje vóór hebben!
Al met al een prachtige manier om een werkstuk op te zetten zoals bijvoorbeeld de teen van een sok. Of de bolle kop van een inktvisje. Met deze techniek is je opzet in feite een averechte richel met aan zowel de bovenkant als de onderkant een rijtje levende steken waarop je verder kunt breien. En na een paar rondjes breien heb je dan dit:

Klopt, je kunt niet zien waar het eerste naaldje zit, maar ik denk dat
ik rustig durf te gokken dat het die ene donkere rij steken is tussen die twee lichtblauwe in het midden. Mooi he?
De bovenkant van het koppie van mijn inktvisjes is op dezelfde manier onzichtbaar gestart. En ook bij sokken die ik vanaf de teen start pas ik het enthousiast toe.

Hier zie je mijn verzameling inktvisjes tot nu toe

Ik heb een willekeurige verzameling oogjes gehaakt, en ga nog eens uitproberen wat het leukste effect geeft. Natuurlijk zijn deze beesten absoluut niet natuurgetrouw, en dat geeft vind ik meteen de vrijheid om je creativiteit lekker zijn gang te laten gaan. Eén groot oog zou ook wel eens heel erg leuk kunnen uitpakken.

Intussen komt er ook van verschillende kanten meer informatie binnen. Zo blijkt bijvoorbeeld dat GEBREIDE inktvisjes behoorlijk zeldzaam zijn. Over het algemeen worden er gehaakte exemplaren aangeboden en dat is geen wonder. Het oorspronkelijke idee was natuurlijk een gehaakt inktvisje, en als je op de site van http://kleine-inktvisjes.eu/ kijkt zie je ook een heel rijtje haakpatronen en maar één breipatroon. Iemand die zelf in de ziekenhuiswereld werkt en mijn inktvisjes van dichtbij heeft mogen zien en voelen zag ook voor het eerst deze gebreide versie, en merkte meteen dat ze wat zachter aanvoelen dan gehaakte werkstukjes. Lijkt me niet verkeerd als je bedenkt dat ze bij die tere kindjes in de couveuse terecht gaan komen. 

Wat deze dame me ook uit eigen ervaring kon vertellen was, dat er in de ziekenhuizen grote behoefte aan de inktvisjes is. Ze hebben er eigenlijk altijd te weinig. Niet alleen omdat het voor het welzijn van de babietjes zo geweldig is (en daarvan heeft ze me overtuigende voorbeelden gegeven) maar ook omdat het de ouders enorm goed doet dat onbekende gevers zoveel energie besteden voor het welzijn van HUN kindje. En omdat inktvisjes ook gebruikt worden om de -kille en technisch ogende couveuseafdeling - op te fleuren met een stukje kleur en warmte. Bijvoorbeeld opgehangen aan infuuspalen. Lijkt me een prima bestemming voor inktvisjes die eventueel niet de eisen halen om bij de kindjes in de couveuse zelf te mogen. Dus je ziet, het is enorm dankbaar werk en NOOIT verspilde moeite. ANGELA, dank je wel voor deze belangrijke bijdrage aan het inktvisproject ;)

Mijn eigen brei-activiteiten zijn deze week niet echt opzienbarend geweest. Maar dat krijg je zo als het leven je allerlei andere kansen en verplichtingen toespeelt. En daar klaag ik natuurlijk niet over, veel te leuk. 

De Tulpensjaal is intussen 46 cm lang, 15 patroonherhalingen. We moeten dus nog even maar dat geeft niet want het hoeft niet morgen klaar.

En ik kon toch de verleiding niet weerstaan om nog een nieuw project op te starten. Omdat het hier om restverwerking gaat en kleine meeneemprojectjes vond ik dat wel verantwoord. 

Al maanden geleden was ik op het internet gestruikeld over de Beekeepers Quilt. We denken meteen aan de imkerij en aan honingraten. Dat klopt. 

Deze lappendeken bestaat uit een groot aantal zeshoekige kussentjes, die allemaal gebreid zijn van restjes sokkenwol. Voor een idee wat hier allemaal mee gedaan wordt klik je op deze link.

Volgens mijn metingen tot nu toe brei ik met 4 gram sokkenwol een zeshoekje, of zoals de ontwerpster het heeft genoemd: hexapuff. Hexa voor zeshoekig, en puff omdat elk zeshoekje wordt opgevuld met een klein dotje poppenvulling. Er is een filmpje waarop zij heerlijk met al haar zeshoekjes zit te kroelen en daar kan ik helemaal inkomen.

Mijn voorraad bestaat intussen uit 5 zeshoekjes. Volgende keer een foto! Ook bij deze zeshoekjes maak ik weer gebruik van Judy's opzetmethode, dus ik heb genoeg gelegenheid om te oefenen. Wie onzichtbare sokkentenen kan breien in beide richtingen (dus sokken bovenaan of bij de teen beginnen) kan deze zeshoekjes breien. Het is natuurlijk wel een langetermijn project want reken maar eens uit hoeveel je er nodig hebt voor een sprei!