TOCH NIET STILGEZETEN

Ja hahaa! De vorige keer had ik het hier over mijn goede voornemens, maar dat is toch alweer 5 maanden geleden. 

Ik heb in de tussentijd wel de nodige projecten afgebreid, maar NIET de gelegenheid gevonden om daar hier iets over op te schrijven.

Ik ga maar eens proberen om dat in te halen. 

Om te beginnen heb ik in mijn vorige post wel drie damestruien aangekondigd. Ik kan jullie vertellen dat die intussen allemaal klaar zijn. Het zal wel even duren tot het weer koud genoeg is om ze te dragen, maar ik ben wel trots op het resultaat. 

De eerste was de trui Cooped Up, en die heb ik gebreid voor mijn schoondochter. Zij is tamelijk stoer, en ook wel dol op de kippen die achter in de tuin wonen en zorgen voor een constante stroom van verse eitjes. Een mooie trui met een ingebreide rand van kippen (maar misschien zijn het wel hanen) was het resultaat. Van onder naar boven gebreid, dus het leukste kwam het laatst. Op de foto zie je mij, en ik heb een detailfoto van de sierrand toegevoegd. Mocht het je opvallen dat die kippen de andere kant oplopen, dat klopt: het zelfportret is in de spiegel genomen. 

Het garen is Merino Extra Fine van Drops, heerlijk zacht. Gebreid op naalden 4 voor het effen gedeelte, en 4,5 voor de fair isle rand. 

Omdat ik dat altijd zo mooi vind, heb ik aan het patroon een lichte taillering toegevoegd. Voor mezelf zou deze trui net iets te hoog tegen de keel aanzitten, maar schoondochter vindt deze hoogte juist ideaal!

Mijn tweede grote werkstuk dat de afgelopen maanden van de pennen gerold is, was een -ook weer- fair isle trui voor mezelf. Al lang had ik dit model op het oog, maar nu had ik ook het garen gevonden waar ik hem mee wilde maken: diezelfde Merino Extra Fine, maar nu in de kleur ijsblauw met contrastkleur donkerbruin. Het patroon heet Lena en wordt ook van beneden naar boven gebreid. Ik vond dat het breisel wel wat losser mocht, dus deze heb ik voor het effen gedeelte gebreid op naald 4,5, en het inbreiwerk op naald 5. 

Het is altijd wel gewenst om je naalden een maatje dikker te nemen zodra je met 2 kleuren werkt. Onwillekeurig wordt je breisel strakker en om te voorkomen dat je dat ziet compenseer je door de naalddikte aan te passen. 

Weer een zelfportret met zelfgebreide trui. Waarom ik weg ben van dit patroon, is het bijzondere van het inbreiwerk. Niet alleen wordt er met kleur gespeeld, maar ook met afwisseling van Recht en Averecht, zoals je in bijgaande detailfoto kunt zien.

Zoals je als lezer misschien ook wel weet, kun je de draad die je een aantal steken niet gebruikt, niet eindeloos "meenemen" achter je werk. Je moet hem (afhankelijk van waar je mee werkt en wat je hand van breien is) af en toe "vangen", om te voorkomen dat je lussen krijgt waar je met vingers of ringen in gaat blijven hangen. Maar ook voor de regelmatigheid van je breiwerk is het goed. Ik heb nogal zitten puzzelen hoe dat moest met de averechte gedeeltes. Als je daar de contrastkleur "vangt" (hier de bruine kleur) komt die aan de goede kant te zien. Het patroon gaf daar geen uitsluitsel over. Uiteindelijk heb ik bedacht dat die zichtbare gevangen steken dan maar deel moesten uitmaken van het motief, en dat plaatst ze midden op het driehoekje in het midden. Het driehoekje is dus een torentje geworden. Hetzelfde heb ik meer naar boven gedaan met de "ruiten". Ik vind het er goed uitzien. 

Je ziet dat de hals van deze trui mijn keel goed vrij laat, dus ik ben helemaal happy!!!

Dan had ik (al in oktober) een trui op de pennen gezet die ik op papier ook heel leuk vond: Apple Valley bovenstaande foto is afkomstig van de patroonpagina.

Deze trui wordt van boven naar onder gebreid, en eerlijk gezegd twijfelde ik al heel erg toen ik halverwege het inbrei gedeelte was. Die nek zat me veel te strak, maar ik hoopte dat het nog wat zou bijtrekken als de mouwen er aan zouden zitten. Dus dapper doorgebreid, maar het project heeft wel lang stilgelegen omdat ik veel meer zin had in beide bovengenoemde truien. Uiteindelijk is het na 6 maanden toch nog afgekomen, maar wat ik al vreesde bleek het geval: die nek kroop omhoog tegen mijn keel, dus liep ik de hele dag aan de trui te sjorren en dan weet je dat het niet goed is. Beter meteen maar aanpakken dan..... Ik heb mijn breinaald geregen door de eerste rij steken direct onder de halsboord; daarna de draad doorgeknipt en de halsboord verwijderd. 

Omdat de steken die ik toen op de naald had eigenlijk een meerderronde waren (Top-down gedacht) had ik een stelletje onregelmatige steken (oorspronkelijk 2 steken in 1 gebreid) dus die ronde heb ik ook nog uitgehaald. Toen ik de boel toch terug moest breien heb ik meteen maar de kans gegrepen om de hals aan de achterkant wat hoger te maken door een aantal onvolledige toeren te breien. Daarna 1 volledige ronde averecht, 1 ronde recht, 1 ronde averecht en afkanten. Veel blijer!!!

Uiteindelijk is hij ook veel aansluiterder geworden dan het voorbeeld, maar voor nu vind ik dat wel fijn. Fijner dan een aantal truien uit het verleden die altijd veel ruimer bleken uit te vallen dan ik bedoeld had. 

Dan zijn er dit jaar nog van mijn pennen gerold: 1 paar vingerloze handschoentjes, en van het zelfde garen ook nog 2 paar sokken maatje 42. Tja dat is altijd meer doorbreien dan sokken voor de dochter (in het paars, maatje 36)

NIEUWJAARSVOORNEMENS 2022

 Echt waar, het is al meer dan anderhalf jaar geleden dat ik hier iets nieuws geschreven heb. 

In de tussentijd heb ik echt wel gebreid, waarover later meer. 

Maar het blijkt steeds meer dat mijn hart -meer nog dan bij het breien zelf-  ligt bij het delen van het plezier en het overbrengen van de kennis. Door Corona ging daar een dikke streep door. In het begin heb ik nog wel individuele afspraken gemaakt, maar na een poosje ging dat ook niet meer. De cursusjes en breiochtendjes hier aan de keukentafel kwamen volledig stil te liggen, en daardoor werd het ook stil op het blog. Van mijn kant dan, ik kan aan mijn statistieken zien dat er de hele tijd wel bezoekers op mijn blog zijn geweest. 

Doordat wij voorjaar 2019 volledig in lockdown gingen, kwam er ook een kink in de kabel bij mijn laatste sokkencursus. Helemaal precies weet ik het niet meer, maar het laatste huiswerk was de hielflap geweest, en toen hield alles op en zaten de cursistes met een halve sok. De uitgeschreven instructies kon ik natuurlijk nog wel opsturen, maar juist bij het keren van de hiel en het opnemen van de steken is het wel handig als "de juf" mee kan kijken, en je zogezegd bij de hand nemen. Lang leve Facetime, Zoom en alle andere manieren van videobellen. Na wat gepruts is het mij gelukt de opstelling zo te maken dat de camera mijn handen goed in beeld kreeg, en zijn het toch nog een paar aanschouwelijke lessen geworden. De beoogde sokken zijn intussen met goed gevolg afgebreid, en intussen zijn er nog vele gevolgd!

Ook kwam er via het blog af en toe een breivraag binnen. Dat vind ik hartstikke leuk. De breister met de vraag kan hopelijk weer verder met een techniekje, het vinden van een patroon of het oplossen van een probleempje. En soms levert het ook nog leuke nieuwe contacten op. Dus... heb je een vraag, aarzel niet en stel hem. En natuurlijk worden foto's van het eindresultaat met veel plezier hier gedeeld, als je daar tenminste toestemming voor hebt gegeven! 

Omdat ik destijds ook toewerkte naar mijn nieuwe status als oma, kon ik mijn tijd mooi besteden aan het breien van babyachtige dingen. Zo zijn er sokjes en slofjes, truitjes en vestjes, en zelfs ook nog een beertje Vera van de pennen gerold.

De baby woont in Frankrijk, en het is/was niet makkelijk om op bezoek te gaan, maar het is er gelukkig wel een paar keer van gekomen. Na mijn kraambezoek kreeg ik huiswerk mee terug: een aangeschaft haakpakket lag daar te wachten op een ervaren haakster, dus heb ik ook Pedro de Lama bij mijn volgende bezoek kunnen overhandigen. Bijgaande foto is afkomstig van de fabrikant van het haakpakket, de mijne zag er wel ongeveer hetzelfde uit.

Intussen is de kleinzoon 16 maanden oud, en heeft hij van mij ook een zelfgehaakte Kikker kado gekregen. Hoewel het een echt auto-jongetje is en hij tot nu toe niet echt veel belangstelling had voor knuffeldieren, is Kikker (die hij al kende uit zijn voorleesboek van Max Velthuijs) intussen met liefde aangenomen. Dat vindt deze oma natuurlijk geweldig!

Naast al dit liefdewerk heb ik natuurlijk ook gewerkt aan een paar projecten voor mezelf. Dat zijn natuurlijk grotemensenmaten en daarom kost dat allemaal meer tijd. 

Zo heb ik uiteindelijk ook dit leuke voorjaarstruitje afgemaakt (patroon hier te vinden)

en zijn er de nodige sokken van de pennen gerold voor diverse liefhebbers. Sokken zijn altijd fijn om te doen, het meeste kan ik uit mijn hoofd, soms een extra grapje om het interessant te houden, en altijd goed mee te nemen voor onderweg in treinen of wachtkamers. 

Op dit moment staan er nog twee truien op de pennen, een voor mezelf en een voor een schoondochter, en daarna heb ik voor mezelf nog een tweede trui op het oog. Maar daarover vertel ik wel een volgende keer. 

Waar zijn jullie mee bezig? 

.... EN VERBETEREN

Weten jullie nog mijn Eloise trui van groene alpaca wol, naar een patroon van Drops?
Ik heb mezelf er nog mooi mee op de foto gezet, kijk maar. Dat was dus de trui waarmee ik mezelf toen een stevige peesontsteking in mijn duim heb bezorgd waardoor ik een half jaar niet heb kunnen breien.

Ik heb deze trui nu een heel seizoen gedragen, en in het gebruik viel me iets op: ik had steeds de neiging om de onderboord een beetje naar achteren weg te trekken. Als je heeel goed naar bovenstaande foto kijkt zie je ook, voor de kijker links, dat de boord een beetje afstaat van de heup. Anders gezegd, de onderkant viel iets te wijd, en ik denk wel dat dat in het dragen ook nog een beetje is versterkt. 

Nu vind ik altijd dat ik al de energie die ik in het maken heb gestoken, toch weer een beetje moet terugverdienen in het draagplezier. Aan de ene kant is dat prima gelukt en kreeg ik ook veel complimenten, die dan eigenlijk altijd over de prachtige bovenkant gingen. Aan de andere kant dus niet, omdat ik alsmaar liep te sjorren. En je ziet ook dat het boordje de neiging heeft om naar boven te vouwen. 

Ik vond het dus de moeite waard om het draagplezier te verhogen door er nog wat extra energie in te stoppen: die onderkant moest minder wijd. Dat klinkt eenvoudiger dan het is, maar uiteindelijk heeft het niet eens zo vreselijk veel tijd gekost. Scheelt natuurlijk wel dat we nu allemaal huisarrest hebben en er dus veel andere activiteiten zijn weggevallen. 

Het stappenplan: 

- vaststellen hoeveel extra ruimte er weg moest: zo ongeveer 8 cm. Vanaf de opzet tot aan de taille had ik 5 keer steken geminderd. Ik wilde wel een beetje taille overhouden (dat vind ik vaak het mooie aan de patronen van Drops Garnstudio), dus de bovenste twee minderingen heb ik gehouden. 

- het stuk met de drie onderste minderingen uithalen. De trui was van onder naar boven gebreid dus dat gaat zomaar niet. Dit heb ik opgelost door eerst een iets dunnere rondbreinaald te rijgen door alle steken op de beoogde hoogte. Daarna heb ik de draad van de toer er onder doorgeknipt en voorzichtig al die steken losgehaald. Resultaat: mijn trui ondersteboven met alle steken op de naald.

- het losgeknipte stuk uithalen. Omdat ik nu de bovenkant van dat breisel kon benaderen, kon ik makkelijk dat stuk uithalen. Dit gedeelte was gebreid met een dubbele draad. Die heb ik (als dubbele draad) rond mijn elleboog tot een streng gewikkeld.

- de kronkels uit de uitgehaalde wol halen door de streng te stomen en hangend te laten drogen.

- de streng weer tot een cake winden met mijn brother opwindmolentje. Beetje lastig want het strengetje paste niet om een stoelleuning, maar het is gelukt zonder knopen!

- het uitgehaalde stuk opnieuw breien, zonder iets aan het stekenaantal te veranderen. 12 steken minder dan de originele opzet.

Het uithalen van de opzetrand was niet goed gelukt omdat ik de losse eindjes daar erg goed onzichtbaar in had weggewerkt. Die had ik dus nog over om te vergelijken met het nieuwe eindresultaat.