Echt waar, het is al meer dan anderhalf jaar geleden dat ik hier iets nieuws geschreven heb.
In de tussentijd heb ik echt wel gebreid, waarover later meer.
Maar het blijkt steeds meer dat mijn hart -meer nog dan bij het breien zelf- ligt bij het delen van het plezier en het overbrengen van de kennis. Door Corona ging daar een dikke streep door. In het begin heb ik nog wel individuele afspraken gemaakt, maar na een poosje ging dat ook niet meer. De cursusjes en breiochtendjes hier aan de keukentafel kwamen volledig stil te liggen, en daardoor werd het ook stil op het blog. Van mijn kant dan, ik kan aan mijn statistieken zien dat er de hele tijd wel bezoekers op mijn blog zijn geweest.
Doordat wij voorjaar 2019 volledig in lockdown gingen, kwam er ook een kink in de kabel bij mijn laatste sokkencursus. Helemaal precies weet ik het niet meer, maar het laatste huiswerk was de hielflap geweest, en toen hield alles op en zaten de cursistes met een halve sok. De uitgeschreven instructies kon ik natuurlijk nog wel opsturen, maar juist bij het keren van de hiel en het opnemen van de steken is het wel handig als "de juf" mee kan kijken, en je zogezegd bij de hand nemen. Lang leve Facetime, Zoom en alle andere manieren van videobellen. Na wat gepruts is het mij gelukt de opstelling zo te maken dat de camera mijn handen goed in beeld kreeg, en zijn het toch nog een paar aanschouwelijke lessen geworden. De beoogde sokken zijn intussen met goed gevolg afgebreid, en intussen zijn er nog vele gevolgd!
Ook kwam er via het blog af en toe een breivraag binnen. Dat vind ik hartstikke leuk. De breister met de vraag kan hopelijk weer verder met een techniekje, het vinden van een patroon of het oplossen van een probleempje. En soms levert het ook nog leuke nieuwe contacten op. Dus... heb je een vraag, aarzel niet en stel hem. En natuurlijk worden foto's van het eindresultaat met veel plezier hier gedeeld, als je daar tenminste toestemming voor hebt gegeven!
Omdat ik destijds ook toewerkte naar mijn nieuwe status als oma, kon ik mijn tijd mooi besteden aan het breien van babyachtige dingen. Zo zijn er sokjes en slofjes, truitjes en vestjes, en zelfs ook nog een beertje Vera van de pennen gerold.
Intussen is de kleinzoon 16 maanden oud, en heeft hij van mij ook een zelfgehaakte Kikker kado gekregen. Hoewel het een echt auto-jongetje is en hij tot nu toe niet echt veel belangstelling had voor knuffeldieren, is Kikker (die hij al kende uit zijn voorleesboek van Max Velthuijs) intussen met liefde aangenomen. Dat vindt deze oma natuurlijk geweldig!
