ONDERHOUD EN REPARATIE

Nieuwe sokken in 2012

5 jaar geleden rolden deze sokken van mijn breinaalden.
Gebreid in mijn eigen standaardpatroon met een 2x1 boordpatroon, dat wordt voortgezet op de bovenvoet. Heerlijk patroon, sluit altijd fijn aan en ziet er in allerlei gevarieerde garens altijd hardstikke leuk uit. Om mezelf een plezier te doen had ik in de boord nog een minikabeltje verwerkt.

Destijds had ik maar 1 bolletje van dit garen, en dat is net niet genoeg voor 2 sokken. Daarom had ik besloten de hielen en de tenen te doen met een bijpassend effen garen. Leuk effect, vond ik zelf.
Dochterlief was er in ieder geval erg blij mee, en ze heeft ze intensief gedragen.
Ze zijn met haar meeverhuisd naar Berlijn, en daar heeft (net als bij de trui waar ik hier over schreef) zeer brutaal een mottenfamilie zich eraan tegoed gedaan. Gelukkig kon ik dat ter plaatse repareren door het breien van een nieuw teengedeelte, met bruine sokkenwol die ik toevallig bij me had. Zo konden ze weer jaren mee.
Maar .... vorige maand lagen de arme dingen weer voor mijn neus. Dit keer waren niet de motten de schuldigen, maar het intensieve gebruik. Nu zeg ik altijd, mijn sokken hebben levenslange garantie. Dat moest ik natuurlijk wel even waarmaken.
Toevallig had ik vorig najaar deelgenomen aan een workshop zichtbaar repareren. Daarmee wordt bedoeld: probeer maar niet de indruk te wekken dat er nooit iets gebeurd is ... je noeste arbeid mag gezien worden! Dat kwam in dit geval extra goed uit, want reserve van dit garen had ik niet.

Bijna doorgesleten

Sok nummer 1 was echt zover heen dat er een aantal flinke gaten in de voorvoet zaten. Hier zat er niets anders op dan de voet tot ongeveer halverwege uit te halen en dat stuk opnieuw te breien. Met opnieuw bruin garen, maar niet hetzelfde als ik indertijd had gebruikt. Uithalen viel overigens niet echt mee, want het wolpercentage in de sokkenwol en 5 jaar intensief gebruik heeft toch wel geleid tot een zekere mate van vervilting. De steekjes wilden dus niet zo makkelijk los. Maar toen alles eenmaal weer op de rondbreinaald stond, was de klus toch wel vrij snel geklaard.

Originele stoptechniek

Bij sok 2 was het een ander verhaal. De zool van de voorvoet was op enkele plaatsen wel doorzichtig, maar er was nog een vezeltje van de oorspronkelijke draad overgebleven. Het nylon waardoor sokkengaren zo sterk is, vermoed ik. Dat leende zich toch beter voor het stoppen of mazen van de doorgesleten plekken.
De oorspronkelijke garens zijn niet meer beschikbaar, dus onzichtbaar repareren was geen optie. Dan maar zo opvallend mogelijk.

Twee gaatjes dichtgemaasd

Ik ben begonnen met een ouderwetse stoptechniek: horizontaal en verticaal weven met lekker contrasterend sokkenwolletje. Het moet sterk blijven he! Het resultaat zie je op de foto hierboven.
Mwah.....  toch niet helemaal tevreden.
Twee kleine gaatjes gerepareerd met een maastechniek. Eerst heb ik de sokkenwol gesplitst, anders wordt het gerepareerde gedeelte toch wel dik. Dus net als vroeger met het DMC borduurgaren. Helaas breekt zo'n dun draadje sokkenwol toch iets makkelijker. Over het resultaat van deze reparatie was ik aanmerkelijk meer tevreden. Dus heb ik het gestopte gedeelte weer uitgehaald en daarna ook netjes opgemaasd.
Omdat ik intussen nog wat meer lef had gekregen heb ik nog een ander sokkenwolletje aangesproken, namelijk een restje van de wol waar haar vriendje ook net een paar van heeft gekregen. Partnerlook op zeer subtiele wijze!

Een brutale reparatie!
 

Hopelijk kunnen deze sokken er nu weer jaren tegen!