DRUK DRUK DRUK

Ben je met pensioen en dan toch zo druk! Ik klaag niet hoor, beter zo dan me te zitten vervelen achter de geraniums.

Er is veel tijd gaan zitten in het organiseren.

Voorbereiding sokkencursus

Maar het resultaat is er dan ook naar. 4 dames komen de basis van het breien hier leren kennen of opfrissen, 9 dames gaan zich storten op de edele kunst van het sokken breien. en 3 dames zijn al begonnen aan de eerste aflevering van de Turkse sloffen. 

Uiteraard vragen al die lessen ook de nodige voorbereidingen: uittesten van het patroon, schrijven van het lesmateriaal, waar nodig inkopen van de materialen waar mee gewerkt wordt en opzetjes maken waar de cursistes meteen mee aan het werk kunnen. 

En gelukkig is het ook druk met meer ontspannende zaken.
Het is alweer drie weken geleden dat ik hier vertelde over het verzoek om een stel lekker dikke warme sokken te breien voor het meisje met de koude voeten. Intussen heeft zij twee paar van mij ontvangen, en het is geweldig om iemand zo blij te kunnen maken met iets waar je zelf ook al plezier aan hebt beleefd.

Mijn eigen project, de Drijfhout trui van Isabelle Kraemer, heeft daardoor een tijd stil gelegen. Dat kwam overigens niet alleen door de concurrentie van al die andere klussen. Ik was ook op een punt aangekomen dat ik me nogal ongerust maakte of het wel goed zou komen met die mouwinzet. Zowel de breedte van de trui als de diepte van het armsgat baarden mij zorgen. Raar genoeg raak ik dan helemaal mijn plezier in het project kwijt, en mag het ergens een poosje gaan liggen rijpen. 

Meestal blijkt dan, als ik het project weer oppak, dat de problemen zichzelf hebben opgelost, of gewoon helemaal niet zo ernstig zijn als ze in eerste instantie leken. 

Kortom, ik heb de draad weer opgepakt, gedaan wat er in het patroon stond, en tot nu toe lijkt alles prima te verlopen. 

Drijfhout in wording

Het voordeel van een top/down gebreide trui is natuurlijk, dat je hem gaandeweg kunt passen. Nu klinkt dat iets eenvoudiger dan het is, omdat er een beperkende factor is: de lengte van de rondbreinaald. Die is in mijn geval 80 cm, en dat is echt niet genoeg om mijn lijf te omspannen, zeker niet als je bedenkt dat de steken wel op de naald moeten blijven staan, en dat je ook de schouders moet passeren. Passen betekent dus: eerst een aantal steken overzetten op een of twee extra rondbreinaalden. En dan voorzichtig met aan- en uittrekken, want met al die puntige uitsteeksels aan alle kanten wil je ook nog wel eens in een steek blijven haken die dan onevenredig wordt uitgetrokken. 

Toch de investering maar gedaan, en bijgaand zie je het resultaat op de paspop. We weten allemaal dat de maten van deze dames niet echt overeenkomen met onze eigen, maar dit geeft een voorlopige indruk. Uiteraard heb ik ook hem ook geprobeerd op mezelf en dat geeft ook veel geruststelling, maar het levert foto's op die ik liever niet publiceer dus jullie moeten het voorlopig met Zilveren Anna doen ;)